ترک سیگار

شفاف: متخصصان علوم پزشکی دانشگاه جورجیا در یک مطالعه جدید دریافته‌اند که افراد سیگاری می‌توانند با غرغره کردن یک لیوان شربت آبلیمو (لیموناد) سیگار را ترک کنند.
 
این متخصصان در آزمایشات خود متوجه شدند تعامل قند (معمولا گلوکز) با زبان موجب تقویت توجه و همچنین انرژی می‌شود که در نهایت قدرت خویشتن داری را در فرد افزایش می‌دهد.
 
این مطالعه در مجله «علوم روانشناسی» منتشر شده است.
 
به گزارش روزنامه دیلی میل، این متخصصان ادعا می‌کنند که روش فوق به سیگاری‌ها کمک می‌کند که حداقل برای یک دوره کوتاه این عادت مضر را ترک کنند. این یافته حاصل آزمایشات روی 51 دانشجو است.
 
کارشناسان در این مطالعه تاکید دارند هرچند هنوز تاثیر گلوکز روی حس خودداری در بلندمدت معلوم نیست اما غرغره کردن با لیموناد هرچند یک درمان قطعی و دائمی نیست با این حال می‌تواند در کوتاه مدت تاثیر مثبت داشته باشد و به ترک سیگار کمک کند.

دانشمندان و هک کردن شبکه سلولی بدن

دانشمندان و هک کردن شبکه سلولی بدن

شما احتمالاً یک تلفن همراه داخل جیب خودتان دارید. اما یافته جدید محققان سوییسی می‌تواند شبکه مخابراتی را به زیر پوست شما ببرد. چطور؟ این دانشمندان به وسیله تغییر دادن عکس‌العمل سلول‌ها نسبت به ژن‌ها و آنزیم‌های مشخص، توانسته‌اند آنها را قادر به برقراری ارتباط و مراوده اطلاعات میان خود کنند. یک جورهایی انگار که سلول‌ها با تلفن به هم زنگ زده باشند!

روش کار به این شکل است: سلول شماره 1 یک عضو مولکولی دریافت می‌کند که باعث تولید آنزیم مشخصی در آن می‌شود. سپس این آنزیم به سلول شماره 2 فرستاده می‌شود. بعد سلول 2 نیز شروع به تولید آنزیم می‌کند که در اصل به معنای این است که به سلول شماره 1 گفته باشد "رفیق پیغامت را دریافت کردم." و وقتی این پیغام ثانوی به سلول شماره 1 رسید، هر دو با متوقف کردن تولید آنزیم، تماس را قطع می‌کنند.

در اصل سلول‌های شما همین حالا هم دارند با هم صحبت می‌کنند، ولی رسیدن به مرحله‌ای که قادر به کنترل این فرآیند باشیم گام بسیار بزرگی است. البته پیش‌تر این کار با سلول‌های ساده‌تری مثل سلول مخمر انجام شده بود ولی اینکه بتوان آن را با سلول‌های پستانداران انجام داد به این معنا است که شاید روزی بتوان ارتباطات معیوب سلولی در بافت‌های بیمار را با ارسال پیغام‌های اختصاصی از طرف انسان، به حالت عادی و سالم برگرداند.

در عین حال این ارتباطات جفتی مقیاس‌پذیر هستند بنابراین می‌توان آنها را در شبکه‌های سلولی بزرگ و بزرگتری هم پیاده‌سازی کرد. این یک تکنولوژی نویدبخش است، البته باید دید نرخ اینچنین مکالماتی با جیب بیماران همخوانی دارد یا خیر.

منبع : خوارزمی

پرینت منقار جدید برای عقاب زخمی

قبلا در مورد پرینترهای سه بعدی و انواع کارایی های آنها صحبت کرده بودیم. اما این هم یکی دیگر از کاربردهای پرینتر سه بعدی: ترمیم منقار آسیب دیده یک عقاب.

این عقاب در سال ۲۰۰۵ توسط یک شکارچی هدف گلوله قرار گرفته بود. در نتیجه آسیب شدیدی به منقارش وارد شد که سبب می شد قادر به غذا خوردن نباشد. یک گروه نجات حیوانات، پیش از اینکه این عقاب از گرسنگی بمیرد آن را پیدا کرده بودند و طی این مدت از طریق یک لوله تغذیه اش می کردند. هر چند بعد ها عقاب می توانست به سختی غذای خودش را از دست نگهدارنده بخورد. اما مشخص شده بود که منقار اش دیگر رشد نمی کند و شکل طبیعی اش را نخواهد داشت.

در این میان یک متخصص حیوانات به سراغ یک گروه از مهندسان مکانیک رفت و با تشکیل یک تیم از افراد مختلف که شامل یک دندانپزشک هم بود یک منقار جدید برای عقاب طراحی کردند. آنها با استفاده از یک نرم افزار مدل سازی سه بعدی و یک پرینتر سه بعدی منقار عقاب را پرینت و پس از یک عمل جراحی دشوار آن را جایگزین منقار از دست رفته کرده اند.

حالا این عقاب می تواند غذا بخورد و البته زیبایی ظاهری اش را هم به دست آورده است. هر چند گروه نگهدارنده می گویند منقار جدید آنقدر خوب نیست که بتوانند عقاب را آزاد کنند تا به زندگی طبیعی اش برگردد.

رباتی با حس لامسه برای مقابله با انسان

رباتی با حس لامسه برای مقابله با انسان

چشمان خود را ببنید و یک گوجه فرنگی را لمس کنید حالا یک تکه چوب را در دست بگیرید. می بینید که با چشمان بسته و تنها لمس می توانید بسیاری از اجسام را تشخیص بدهید. اما ربات ها که چنین قابلیتی ندارند. در عین حال دنیای ربات ها روز به روز دچار تحولات فراوانی شده و هر لحظه به دنیای جدیدتری پا می گذارد. دنیایی که شاید روزی از دنیای انسان ها پیشی بگیرد.

این بار نیز دانشمندان دست به ساخت رباتی زدند که شاید در آینده ای نزدیک به مقابله با انسان برخیزد. این ربات دارای حسگر لمسی برای شناخت مواد است، سنسور BioTac که مشابه انگشتان انسان عمل کرده و لایه های پوستی انعطاف پذیر دارد، جالب است بدانید که برای افزایش حساسیت ربات به ارتعاشات، این ربات دارای اثر انگشت نیز هست.

این ربات توانایی شناخت 117 ماده رایج را دارد و با استفاده از حرکات اکتشافی در 95 درصد مواقع بافت مواد را به درستی تشخیص می دهد، بنابراین به نظر می رسد این ساخته در مقایسه با انسان، نسبت دقت بالاتری دارد.

اما با وجود توانایی های بالا، این ربات هنوز در تشخیص مواد بهتر برای انسان ها ضعیف عمل می کند برای مثال هنوز نمی تواند تشخیص بدهد که کدام گوجه فرنگی رسیده تر است بنابراین فعلا نمی توانید این ربات را برای خرید بفرستید. به همین دلیل تیم سازنده ربات گفته که میخواهد تمرکز خود را روی ساخت اندام مصنوعی و یا رباتی برای تست محصول مصرفی قرار دهد. پس بهتر است کمی خوشبین باشیم، انگشتان دست ما هنوز ارزش بیشتری دارند، البته فعلا!

واکسنی برای مقابله با ایدز با 90% احتمال موفقیت

این روزها خبرهای جالبی از پزشکان اسپانیایی می شنویم، اما این یکی مطمئنا بهترین آنهاست: احتمال تولید واکسنی برای مقابله با ایدز. این واکسن در فاز اول تحقیقات انسانی خود 90% موفق بوده و امید زیادی را در میان پژوهشگران برای ساخت نهایی یک واکسن علیه ایدز بوجود آورده است.

گروهی به سرپرستی دکتر ماریانو استباندر مرکز ملی بیوتکنولوژی اسپانیا (زیرمجموعه انجمن ملی پژوهش اسپانیا ) از سال 1999 بر روی این ساخت این واکسن کار کرده اند. آنها از یک ویروس ضعیف شده به نام MVA-B که نوعی از واکسن اصلاح شده آنکارا (Modified Ankara Vaccinia) است برای ساخت این واکسن استفاده کرده اند. واکسن اصلاح شده آنکارا تاکنون مبنای ساخت انواع زیادی از واکسنهای ضد ویروس مانند واکسن آبله بوده است.

حرف B در پایان نام این واکسن هم به HIV-B شایعترین زیرگونه ایدز در اروپا اشاره دارد. دکتر استفان و همکارانش چهار ژن از مجموعه ژنهای ویروس ایدز را به داخل توالی ژنی MVA وارد کردند و در سال 2008 آن را بر روی میمونها و موشها آزمایش کردند که فاز تحیقات حیوانی آن با موفقیت کامل همراه بود.

در مرحله بعدی (فاز نخست انسانی) آنها تحقیق را بر روی 30 نفر داوطلب که تاکنون مواجهه ای با ویروس ایدز نداشته اند شروع کردند و واکسن را به 24 نفر از آنها تزریق کردند. 6 نفر دیگر دارونماهایی دریافت کردند و طبیعتا هیچ واکنشی هم در بدن آنها بر انگیخته نشد اما در 24 نفری که واکسن را دریافت کرده بودند، 90% آنها واکنش ایمنی خوبی در برابر ویروس ایدز از خود نشان دادند و 85% نیز این توانایی را حداقل تا یکسال بعد از تلقیح واکسن حفظ کردند.

البته ما هم نمی دانیم که پژوهشگران این 90% و 85% را در تعداد 24 نفر چگونه حساب کرده اند، اما به نظر می رسد تعداد تقریبی متناظر با این درصدها به ترتیب 22 و 21 نفر باشد. هرچند این بررسی تنها برروی 30 نفر انجام شده و قبل از تولید تجاری واکسن باید فازهای 2 و 3 تحقیقات انسانی نیز با موفقیت به اتمام برسند. (مراحلی که در آنها تنها واکنش ایمنی سنجیده نمیشود و داوطلبین با ویروس ایدز حقیقی مواجه خواهند شد)